Een avondje uit
Een avondje uit, samen met mijn twee schoondochters en een hele belangrijke jongedame die deel uitmaakt van ons gezin. Het is heerlijk om zo af en toe, zonder de mannen van ons gezin, op stap te gaan. Deze keer stond een filmavond op het programma, met vooraf een etentje
.
Van alles kwam er die avond, tijdens het etentje, over tafel en zo af en toe gingen we ook de diepte in. De meiden zijn totaal verschillend en toch zijn er ook veel raakvlakken. Uiteraard ons gezin, maar ook door hun studies en het werk dat ze doen. Dat is met mij natuurlijk wel anders, als eerste mijn andere levensfase, mijn levenservaring, maar ook mijn werk, daar hebben ze niet zoveel mee. ‘De dood’ speelt nog niet echt een rol in hun leven, erover praten dat is al helemaal een ver van hun bed show.
De film die we daarna gingen zien ‘Bridget Jones made about the boy’. De voorgaande Bridget Jones films gingen allemaal over het vinden van de liefde. Stuk voor stuk hilarische films met ook wel herkenbaarheid over de onzekerheden die je als vrouw hebt en dat steeds met een grote dosis humor.
In deze film werd het al snel duidelijk dat deze een hele andere insteek had. De rode draad, de dood van haar partner en vader van haar kinderen. De film ging over ‘de dood’ en dat de rouw erg ‘rauw’ kan zijn en dat daar zeker geen pilletje voor is waarmee het over gaat. Het medicijn voor rouw is nu eenmaal rouwen en daar staat geen tijd of protocol voor. Deze film gaat over de onzekerheden van een weduwe met twee jonge kinderen, die er inmiddels al vier jaar alleen voorstond. Het mooie van deze film…. deze geeft je stof tot nadenken en dat met grote een dosis humor.
De bioscoop was gevuld met voornamelijk vrouwen en ik denk dat de meesten dit niet hadden verwacht en ook niet dat af en toe de zakdoek nodig was. Met deze film kregen ze een inkijkje waar een alleenstaande vrouw, met een gezin, voor komt te staan na het overlijden van haar partner. We zagen de vele ballen die deze vrouw omhoog moest houden terwijl ze het liefst in haar cocon, onder een warme deken, zou willen kruipen. Maar ook met de zorgen en twijfel die dit met zich meebrengt. Zorgen en twijfel of ze het wel goed doet voor haar kinderen en of het wel goed met ze gaat en dat toch steeds weer met een grote dosis humor.
In de film vonden veel mensen, om Bridget heen, dat het tijd werd dat ze toch weer het leven wat meer op moest gaan zoeken. Het gaf ons een inkijkje over de twijfel en zorgen dat dit met zich mee kan brengen en hoe moeilijk de weg op zoek naar het geluk kan zijn. Natuurlijk is het en blijft het een romcom en dan verwacht je een einde met een goede afloop. Deze film loopt ook goed af, maar je verlaat toch anders de bioscoop.
Stilletjes hoop ik dat deze film stof tot nadenken meegeeft. Besef dat het leven zeker niet vanzelfsprekend is en dat het leven in een split second 360⁰ anders kan gaan. Dat je toch echt zo af en toe eens even stil moet gaat staan en kijken waar je werkelijk in je leven staat. Maar ook, dat je eens vaker om je heen kijkt naar de mensen die met deze achtbaan van verdriet en gemis te dealen hebben. Dat dit verdriet niet met een paar maanden of jaren over zal zijn en ieder dat op zijn of haar eigen manier zal doen.
Besef ook dat als iemand het nieuwe geluk gevonden heeft, dit niet betekend dat het oude vergeten zal zijn én gun ze dit geluk en alsjeblief…………oordeel niet omdat dit een hele hele zware weg is.
