Nog een keer bij jou aan de keukentafel, het was altijd zo vertrouwd. Toch is het nu anders, voorgoed anders. Nu zit je niet tegenover mij en er is geen wolk van de sigaret. De krant of Libelle ligt niet geopend voor jou. Maar alles staat nog precies zoals altijd, de foto’s, de sigaretten, asbakje, een pen, vaak een aardappelschilmesje, zakdoekjes en wat post. Ik wilde zo graag nog éen keer bij jou aan de keukentafel, een keer nu je er nog bent.
Vierenveertig jaar geleden kwam ik voor de eerste keer, met knikkende knieën, bij jullie over de vloer. Als je verkering hebt met Leon Reefs dan word je ook voorgesteld aan jullie, want jullie horen bij zijn leven. Hij is geen familie, maar zo voelt het wel. Voor Leon ben je als een tweede moeder. Jullie waren sceptisch dat vertelde je eerlijk, Leon en Marion Fransen past dat wel? Ja het was de goede match, nu vierenveertig jaren later nog steeds. Het was en is een match met Leon, maar ook met jou.
De keukentafel heeft een hele geschiedenis, voor jullie gezin, voor Leon, voor mij en velen anderen. Als ‘jong menneke’ mocht Leon bij jullie aanschuiven toen zijn eigen moeder ernstig ziek was, hij vond bij jullie zijn tweede thuis. Je had zelf een groot gezin, maar een meer kon er echt nog wel bij. Vanaf die tijd werd jij heel belangrijk voor Leon ‘hij heurde erbej’. Dit vertelde je met regelmaat en je liet mij een keer een fotoboekje zien. In dat fotoboek zaten allemaal foto’s van je kinderen en kleinkinderen, maar ook Leon zat er tussen. Ik had het natuurlijk al zelf ervaren, maar ik zeg het toch nog maar eens een keer: Wat ben jij een bijzondere vrouw en wat heb ik veel bewondering voor jou. Jij was het waar Leon kon schuilen, als een moeder nam je hem onder jouw vleugels. Tot de allerlaatste dag heb je mogen voelen dat je bijzonder bent voor Leon maar ook voor mij en ons als gezin. Jij bent een deel van ons leven en daar ben ik je enorm dankbaar voor.
Je was er bij, bij alle belangrijke gebeurtenissen in ons leven. Je was erbij toen we trouwde, toen we ons eigen huis kochten en verbouwde. Dat we ouders werden, ook onze kinderen leerden jou kennen én natuurlijk waren ook zij altijd welkom. Je hebt van dichtbij kunnen volgen dat onze kinderen volwassen werden en hun eigen plekjes vonden. Je hebt hun vriendinnen ontmoet, je was altijd belangstellend en ja ook trots.
Als allerlaatste heb je ons opa en oma zien worden. Wat vond je het geweldig als we onze kleinkinderen meenamen naar jou. Bovenal ben ik dankbaar dat ze ook deel uitmaken van de geschiedenis van de keukentafel.
Ik ga het missen, samen met jou aan die tafel. Om even een kopje koffie te drinken, voorbij lopen bij jou zo geliefde kasje waar je zo heerlijk kon genieten van de zon en dan het hoekje om. Als de achterdeur op slot zat, heel even door het keukenraam kijken. Als je thuis was, zat je altijd zo vertrouwd aan de keukentafel. Met een grote glimlach stond je dan op om de deur te openen. ‘Och wat vient ik dat fijn’ dat was het eerste wat je zei. Altijd voelde ik mij welkom, keer op keer. Of dat nu samen met Leon was of alleen, het was altijd fijn. Je was altijd goudeerlijk en recht voor zijn raap, jouw mening stak je echt niet onder stoelen of banken. Bij jou mocht ik zijn wie ik ben, ik hoefde me niet anders voor te doen. Oprecht geïnteresseerd, bij jou was ik goed zoals ik ben en als je er anders over dacht dan zei je dat ook.
Vol bewondering heb ik jou ouder zien worden, wat was je kranig en dapper. Het leven heeft je niet gespaard, zeker niet, maar wat was jij een doorzetter. Eigen regie, maar ook bereid om hulp te aanvaarden toen het nodig werd. Je schuwde ook niet om hulpmiddelen te gebruiken, zo kon je zo lang mogelijk zelfstandig blijven. Velen hebben jou dag ik dag uit zien lopen, want dat was belangrijk voor jou. Om even naar de winkel te kunnen gaan nam steeds meer tijd in beslag, maar je bleef het wel doen. Zal ik koffie zetten? ‘Nee dat kan ik zelf’ was dan steevast het antwoord. Lachend zei ik dan: Ik weet wel dat je dat kan, daarom vraag ik dat ook niet.
Vertrouwd, fijn, altijd welkom, oprecht geïnteresseerd en ja ook de sigarettenrook, soms samen dat wijntje midden op de dag, ik ga het missen maar blijf het koesteren. Ik ben dankbaar dat jij, door mijn liefde voor Leon, in mijn leven bent gekomen. Doe ze daarboven maar de groeten, er zijn er genoeg voorgegaan.
En wat is het fijn, nog even bij jou aan de keukentafel.
Vandaag namen we afscheid.
