Zo noem ik ze voortaan. Christa zei laatst tegen me, dit moet je niet zeggen dat klinkt zo oneerbiedig. Daar ben ik over na gaan denken, waarom noem ik ze voortaan tieten? Ik heb ook geen eerbied meer voor die dingen, ik heb er last van dus de waarde is voor mij nu heel anders geworden.
Ik heb er ook nog wel last van, er is al 4 x een punctie gedaan om vocht te verwijderen en gisterenmorgen ben ik toch maar weer aan de bel gaan trekken. Er zat weer een flinke uitstulping aan de rechterkant. De mamaverpleegkundige dacht al dat er een flink hematoom onderhuids zat en met een punctie haalde ze er 250 ml bloed uit, niet normaal gewoon.
Ik mis ze niet, mijn borsten. Ze waren ziek en een blok aan mijn been dus min of meer een opluchting.
Maar dan moet je opzoek naar nieuwe, want zonder ziet er toch niet echt uit. Sjonge jonge wat is er een keuze mogelijk en dan heb ik het niet alleen over het formaat. Maar je hebt heel, heel veel vormen. Heel, heel veel maten. Heel, heel veel materialen in diverse zwaarte. Gelukkig was ik in goede handen van Ria van den Einden van Breastcare Ria. Met veel geduld ging ze met mij aan de slag om de juiste borsten met maat de vinden.
Na mijn operatie kreeg ik stoffen exemplaren mee, ze zijn heel licht maar schieten dan ook steeds omhoog. Ik loop dan de hele dag aan mijn bh te trekken. Maar de nieuwe protheses dat is ook niet makkelijk, ondanks dat ze een stuk minder van gewicht zijn als je eigen borsten is het toch zwaar. Ze zitten nl niet vast aan je lijf dus moet je een over zware bh aan zien te doen. En wat gebeurt er vaak, ze vallen gewoon plof je bh als je het aandoet of uitdoet. Vreselijk, totaal niet sexy als er twee van die silicone ellende op de grond voor je neus of die van je lief vallen.
Het liefst loop ik zonder, sowieso is mijn huid nog niet helemaal oké maar het voelt ook het natuurlijkst. Het is wel confronterend voor je omgeving en het staat ook niet echt fraai, het is wat charmanter als er een borstpartijtje zit.
Dat alles geeft het wel dat ik echt voor 100% voor de reconstructie van de borsten ga en dat met eigen lichaamsvet. Dit wordt een flinke operatie met een behoorlijke revalidatie, maar zonder is echt geen optie voor mij te veel gedoe. Het staat op de planning voor begin januari, in het Maastricht UMC en de machtiging van de ziektekostenverzekering is inmiddels binnen. De wachtlijst is korter, maar mijn huid heeft een flinke opdonder gehad met de bestraling en dan wachten ze liever een half jaar.
Of het dan weer ‘mijn’ borsten worden of dat het tieten blijven voor mij, we zullen het afwachten.
