Ik ben getrouwd met Leon en heb twee volwassen zonen. Samen met mijn man woon ik in Vierlingsbeek. Al op zeer jonge leeftijd moest ik afscheid nemen van mijn vader. Het afscheid heeft enorm veel indruk op mij gemaakt, alhoewel ik daar pas in mijn volwassen leven achter kwam.

In 2007 overleed mijn broer Mart. Mijn schoonzus maakte me deelgenoot in het proces naar zijn afscheid, daar ben ik haar nog steeds enorm dankbaar voor. Zijn afscheid was persoonlijk, warm en passend bij wie hij was. De uitvaartondernemer gaf ons de ruimte, maar men dacht ook met ons mee. Men voelde ons aan en samen met hen kwam het afscheid tot stand. Het afscheid van mijn broer gaf me de ruimte om te gaan rouwen.

Enkele maanden later overleed mijn moeder en dat verliep totaal anders, de uitvaartondernemer had een vaste werkwijze. Wij waren een familie, nog steeds in rouw over het overlijden van broer Mart, maar daar was geen plaats of ruimte voor. De dag van het afscheid verliep enorm chaotisch en het was wel duidelijk dat men niet naar ons verhaal geluisterd had en bleef vasthouden aan de eigen werkwijze.

Het afscheid van mijn moeder bleef aan me knagen en stond rouwen, zowel om mijn broer als mijn moeder, in de weg. Gaandeweg en met hulp kreeg ik steeds meer de behoefte om me te laten omscholen en in 2014 startte ik met de opleiding ‘stervensbegeleiding’ bij de NIS in Utrecht. Dit heeft me veel inzichten gegeven in het overlijdens- en rouwproces.

Dit alles was de basis voor mijn uiteindelijk stap om ‘Marion Reefs afscheidsbegeleiding’ te starten. Ik blijf me voortdurend ontwikkelen, door mijn eigen ervaringen, door die van anderen én door scholingen. Als mensen me zeggen: ”Je werk gaat over de dood”, is mijn antwoord: “Nee, mijn werk gaat over het leven”. Ik ga met de nabestaanden terug naar het leven en met een koffer vol herinneringen komen we uiteindelijk tot een afscheid, passend bij wie de overledene was.