k heb al in een blog gesproken over het gesprek met “mijn chirurg” vorige week dinsdag en wat voor een twijfel dit heeft gebracht. Afgelopen maandag ben ik naar een voorlichtingsavond over borstreconstructie geweest in de Radboud en dat heeft het niet gemakkelijker gemaakt.
Waar twijfel ik over:
- Toen, na mijn eerste MRI naar voren kwam dat er ook iets van 5 bij 5 cm in mijn rechterborst ontdekt was met een verdenking van kwaadaardigheid maar daarna met een punctie geen aanwijzing daar voor was, heb ik meteen bij de chirurg aangegeven dat ik toch sterk dacht om een amputatie beiderzijds te doen. De chirurg gaf toen aan dat ik daar de tijd voor moest nemen omdat ik uit een emotie geen beslissing moest nemen. Nu ben ik vrij rationeel maar dacht, ik laat het maar even. Nu ik bij de voorlichtingsavond ben geweest in de Radboud kan ik, als ik ze had, al mijn haren uit mijn hoofd trekken. De chirurg gaf vorige week aan dat een reconstructie in één operatie niet mogelijk was gezien de planning, maar tijdens de voorlichtingsavond werd duidelijk dat gezien ik ben gestart met de chemokuur, ervoor mij wel een kans was om dit te realiseren. Ik zeg duidelijk een kans omdat dan wel de gezondheidsfactoren meespelen, maar er was een kans. Ik zou wel door een chirurg in de Radboud geopereerd moeten worden, omdat daar de plastische chirurg ook opereert. Nu baal ik dat ik toch niet mijn intuïtie heb laten spreken, daar moet ik toch goed naar luisteren. Voor een reconstructie in een operatie zal ik nu wel te laat zijn.
- Mijn oncologe gaf aan, toen ze de uitslag kwam brengen van de tweede MRI, dat ze het toch vreemd vond dat mijn ‘iets’ in mijn rechterborst wel reageerde op de chemo als het niet kwaadaardig was. Ik vertrouw het ‘ding’ niet wat als ertussen al dat ontsteking weefsel van toch 5 bij 5 cm iets kwaadaardigs schuilhoudt. Ook kon ze het wel begrijpen dat ik dacht aan een amputatie beiderzijds, misschien omdat ze een vrouw is?
- Verder zit het me dwars dat doen ik vroeg naar mijn tweede tumor in mijn borst vroeg, mijn chirurg zei: nu vraag je iets wat ik nu zo een twee drie in kaart heb. Die tweede tumor zat er wel en uit de naaldbiopsie kon niet gehaald worden wat het voor een tumor was. De chirurg zei uiteindelijk: dat haal ik als een heel gebied weg. Nu achteraf vraag ik me af, tja wat blijft er van mijn borst over dan?
Goed, nu spookt dit door mijn hoofd en wel zo goed als de hele dag. Als het een cliënt van mij betrof, zou ik aanraden om zeker voor een second opinion te gaan. Nu het mezelf betreft, is dit mijn duivels dilemma. Ik heb een chirurg waar ik eigenlijk goed mee kan sparren, hij is lekker duidelijk. Wat doen dat met onze ‘relatie’ als ik een second opinion doe. Nu denk ik eigenlijk dat hij een arts is die hier geen problemen mee heeft, maar toch spookt dat door mijn hoofd heen. Maar goed het is mijn lichaam, mijn twijfel en gisteren heb ik toch maar met de mama verpleegkundige gebeld, mijn twijfel voorgelegd en toch maar gevraagd om een second opinion aan te vragen.
Wordt dus vervolgd….
