Het is de laatste avond voor ons op Curaçao, de koffers zijn zover als mogelijk gepakt en mijn mannen slapen. Op de achtergrond staat BVN-televisie aan, met Claudia de Breij.
Ik voel pijn, de hele week heb ik eigenlijk al pijn. Leon zei een keer, je zeurt er is nu toch niets aan te doen. Voor mijn gevoel zeur ik helemaal niet, ze weten maar half wat ik voel. De laatste weken ben ik meerder malen terug geweest, naar het ziekenhuis met een zwelling in mijn linkerborst en steeds is er behoorlijk wat bloed uit gepuncteerd. Na de laatste keer kwam de zwelling meteen weer terug en heb aan Nancy gevraagd om een afspraak te maken met de mamaverpleegkundige als we maandag terug zijn. De zwelling wordt erger naarmate de week vordert, het belemmerd me in mijn bewegingsvrijheid.
Het was moeilijk in het begin toen we hier waren, wat doe ik met mijn “nep” borsten. Ik heb ze bij me, zowel de stoffen protheses als die van silicone. Maar ik kan ze niet aanhebben, een bh doet pijn. Mijn mannen zeiden meteen, ga gewoon zonder lopen. De heenreis heb ik dat gedaan, het leek me niet praktisch om 10 uur te vliegen met iets aan je lijf wat niet prettig is. Maar toen kwam de eerste dag in de bikini/tankini/zwempak. Ik had een speciale prothese zwempak gekocht, maar het voelde niet goed. Ik ben meteen vanaf dag 1, aangemoedigd door mijn mannen om zonder borsten aan het zwembad gaan liggen. Het was heel onwennig, maar ik heb het gedaan.
Maar we hadden een excursie geboekt, ik had toch maar de stoffen borsten in de bikini gestopt. Ik vond het toch te confronterend om ze niet in te doen. Maar…….. We gingen snorkelen en wat denk je…………ik vergeet de protheses en ga zwemmen met de stoffen versie in mijn bikini. Godsamme hoe krijg ik dat voor elkaar en nog erger hoe krijg ik ze droog? Ik heb de vulling eruit gehaald en geprobeerd om ze in de zon te drogen, maar dat ging niet echt. Dus heb ik ze maar opgehangen in de wind op de catamaran. De crew van deze catamaran waren jonge mannen en ze keken erg verbaasd. Leon heeft ze uitgelegd wat er aan de hand was en ze schrokken ervan, dit hadden ze nog nooit meegemaakt. We hebben er toen maar grapjes over gemaakt, om het niet te zwaar te maken. Ik ben eigenlijk wel trots op mezelf wat ik deze week overwonnen heb. Maar toch het voelt niet prettig, ik zal blij zijn als ik de reconstructie achter de rug heb.
Maar dan is daar nog de pijn, ik heb pijn in mijn rechterschouder, mijn rechter elleboog en mijn rechterknie. Ik ga maandag er toch maar eens op aandringen dat ze moeten gaan kijken hoe de zwelling ontstaat en waardoor, ik heb er te veel last van.
De vakantie met z’n vieren was heerlijk, er is een mooie herinnering gemaakt. Daar was het om te doen, kwaliteit tijd met z’n vieren en dat is voor 100 % gelukt.
