Mijn grootse dilemma op dit moment, mijn haren. Niet dat ik ze ga verliezen, dit hoort gewoonweg bij de weg naar mijn genezing……..punt●
Maar wanneer? Volgens de deskundige zo goed als zeker vóór mij tweede kuur, dus binnen nu en 2 weken. Ik heb halflange haren en was ze om de dag met zachte shampoo en daarna nog de conditioner, nu dagelijks want lig toch meer te zweten en niets is lekkerder dan een fris gewassen koppie. Steeds, denk ik wanneer heb ik de eerste pluk in mijn handen of wanneer liggen ze op mijn hoofdkussen. Wil ik dit wel afwachten? Ik ben iemand die de regie van mijn leven, daar waar het kan sterk in eigen handen houdt. Als ik het hier met mijn omgeving over heb, merk ik dat dit toch een lastig onderwerp is. De week voor de volgende kuur noemen de lotgenoten vaak een feestweek, komt dat goed uit want er stond nl. al een paar daagjes Amsterdam gepland. Lekker naar het Rijks, de negen straatjes, heerlijk eten, Umberto bijwonen en als ik mijn haren dan nog heb, ga ik ze daar dan verliezen? Nou daar zit ik niet echt op te wachten.
Voor mijn naasten is het echt geen pretje om een kale moeder en echtgenoot te hebben. Leon vind het lastig hij heeft zo iets van, geniet nog zolang van je eigen haren en hij kan er nu nog lekker doorheen woelen. De aaibaarheid van je hoofd wordt toch minder als je haren eraf zijn. Hij respecteert natuurlijk mijn keuze zo is hij, maar zijn keuze is het zeker niet. Tim is een jongen die net zoals ik erg graag de regie in eigen handen neemt. Hij is ook de gevoeligste van ons allemaal en ik dacht vanmorgen, het maar eens even met hem erover hebben, wat vind jij ervan? Ik liet hem nu voor het eerst ook mijn tranen zien, ook een lastige want dat zien ze hier niet zo vaak van mij. Heerlijk ontnuchterend dit gesprekje met hem. Net zoals als Luc deze week zit hij heerlijk naast me op de bank, beide lekker de laptop voor ons en wat aan het werk. Samen over de winkels kletsen, Hansa, het overgaan van ’t Zwaantje naar Thijssen, heerlijk. Samen kunnen we zo heerlijk dit soort dingen ventileren, genieten. Luc vind het allemaal prima, staat vierkant achter mijn beslissingen doet lekker zijn ding en nee een binnenvetter kan ik hem zeker niet noemen. Luc is iemand die me lekker spontaan een knuffel geeft en op zijn gemakkie bij me in de buurt is. Leon die alles maar dan ook alles doet wat ik vraag en nog veel meer. Hij wil voor zoveel rust zorgen, alles opgeruimd geregeld maar daarin zit ook veel onrust. Hij gaat lekker naar de winkels komt regelmatig op en neer, peilt hoe het met me gaat en hij heeft ook wel het meest te verduren met mij. Zeuren doe ik toch tegen hem, dat is makkelijk lekker vertrouwd dat doen we al jaren zo maar dat maakt het niet makkelijk voor hem en daar ben ik me wel degelijk van bewust.
Nog even overleg gehad met José mijn partner in crime wat mijn haren betreft, ze gaat toch deze klus klaren voordat we naar de Janny vd Ende gaan om de pruik op te halen. Marion gevraagd of ze kan, mijn schaduw die ik er niet bij wil missen om het op de gevoelige plaat vast te leggen en de beslissing is gevallen. Woensdag gaan mijn haren eraf, pruik op weer iets waar ik niet meer over hoef na te denken. Dus lieve allemaal vanaf donderdag zien jullie mij, met pruik of mutsje maar wat er onder zit verandert niet. Samen met José en Marion J op pad naar mijn nieuwe look!
