Er is geen; ‘zo gaat dat met borstkanker draaiboek’. Natuurlijk niet zal je zeggen, dat is er voor geen enkele ziekte. Maar er wordt wel vaak in een draaiboek gedacht, een draaiboek zoals het behandelplan maar ook daar is geen vastgesteld draaiboek voor. Een draaiboek hoe je lichaam en geest op alles reageert al helemaal niet, onmogelijk.
Ik ben vaak gewaarschuwd, denk eraan doe dit of denk eraan doe dat. Je zou dit eens moeten proberen of probeer eens dat. Allemaal heel goed bedoeld en het komt allemaal uit een goed hart, dat staat voorop. Maar het enigste wat je kunt doen is goed luisteren naar jezelf en doen wat bij je past.
In het begin was het erg moeilijk, dat luisteren naar mezelf. Ik vond het moeilijk te accepteren dat ik als een ziek vogeltje alles moest loslaten. Ik kon me wel redelijk voegen naar het advies van de artsen wat het behandelplan betreft, soms met wat extra gesprekken. Als het dan niet goed ging en er bijvoorbeeld toch weer een extra operatie nodig was, kon ik dat ook wel weer handelen. Ik knapte ook redelijk snel op van alles wat ik moest en nog moet ondergaan. Maar als ik maar enigszins kon dan deed ik weer zoveel mogelijk mee aan het ‘normale’ leven en dat was voor mij het overleven.
Na de laatste bestraling ging het snel weer redelijk goed. Er moesten veel belangrijke zaken aangepakt worden. Er moest flink gewerkt worden, ook lichamelijk en ik voelde me daar goed bij. Maar laatst ging het mis, ik werd opgenomen. Wat er toen aan de hand was staat in mijn vorige blog. Het heeft me enorm teruggeworpen in mijn ziek zijn. Of ik dit had kunnen voorkomen door het rustiger aan te doen, ik betwijfel dat. Ik krijg het nu heel veel te horen van mensen om me heen, maar dan zeg ik; luister……….. Ik leef, ik doe wat ik kan en daar word ik blij van en daar gaat het toch om.
Wij zijn ondernemers, een arbeidsongeschiktheidsverzekering is bijna onbetaalbaar. Dus voor mijn geen ziektewet. Daar komt nog bij dat je ook de verantwoording hebt voor het personeel wat in dienst is, de huur en ga zo maar door. De zaken moeten gewoon doordraaien, je kunt niet even achterover hangen. Natuurlijk Leon heeft heel veel op zich genomen en onze jongens hebben hem hierin geholpen, maar er zijn nu eenmaal zaken die ik onder mijn hoede heb en dat ben ik steeds blijven doen. En dan waren ook nog de donkere wolken die boven onze winkel in Venray hingen, dat maakte het niet makkelijk. Dus er waren echt nog wel dingen die ik gewoon op me moest nemen en de laatste maanden was ik eigenlijk weer flink aan het werk. Ik denk ook eigenlijk best wel dat dit alles me een drive heeft gegeven, het kon gewoon niet anders en het gaf me ook vaak wel het gevoel dat ik er nog mens was.
Het gaat nu weer bergopwaarts met me, ik zit weer in de lift zoals ze dat zeggen. Ik heb weer een behoorlijk druk weekend achter de rug, daar zag ik van tevoren flink tegenop. Maar het ging goed, ik had wel mijn vangnetten ingeschakeld. Ik heb nog veel slaap nodig en dat doe ik dan nog iedere middag. Hoe lang dat zal duren, ja ik zal het zien en goed naar mezelf luisteren.
Maar mensen één ding…………………IK LEEF en dat zonder draaiboek.
