Tijdens de chemokuren is je behandelend arts, de oncoloog. Mijn oncoloog heeft me tijdens de kuren een paar maal bezocht en zo ook met de uitslag van de tweede MRI. ‘Normaal’ staat er na de laatste chemokuur, een derde MRI in de planning en daarna ga je dan weer naar de chirurg voor het vervolgtraject. Ik had het er al met ‘mijn oncoloog’ over gehad dat ik toch heel sterk zat de denken aan een borstamputatie en dat aan beide kanten. Dit hadden we tijdens haar laatste bezoek, met de uitslag van de MRI nog een keer besproken. Ik heb toen ook aangegeven dat ik er nu al over in gesprek wilde met de chirurg, om toch nog de tijd te hebben om e.e.a. in overweging te nemen. Ze vond het een goed idee en had dit ook al met de chirurg besproken. Als ik zou gaan voor de amputatie zou er ook e.e.a. veranderen aan mijn verdere behandelschema. De plek van 5 cm in mijn rechterborst, is voor mij toch echt wel het gene wat me hiertoe brengt. Er zit iets, weliswaar zijn er geen kwaadaardige cellen in gevonden, maar er zit iets wat er niet hoort te zitten. Ik merk ook dat er bij de specialisten wat twijfel over bestaat en dit ook extra vragen bij mijn behandelteam opwerpt. Mijn oncoloog vond het toch ook vreemd dat als het niet kwaadaardig is, het toch reageert op de chemo want ook deze plek is kleiner geworden.
Goed, zogezegd zo gedaan en afgelopen dinsdag had ik de afspraak met ‘mijn chirurg’ dr. Boelens. Ik heb het al eerder gezegd, maar sjonge jonge ik ben echt met mijn kontje in de boter gevallen wat deze chirurg betreft. Ik had natuurlijk heel wat huiswerk gedaan en het meest ideale voor mezelf uitgestippeld. Ik ging dus voor een amputatie beiderzijds en in dezelfde operatie een reconstructie en dat met mijn eigen lichaamsmateriaal. We hebben over en weer alle voors en tegens besproken, zijn voorkeur ging duidelijk naar een borstsparende operatie. Nu is het zo dat hij het nu nog niet definitief kan zeggen dat het borstsparend kan, maar als het kan gaat hier zijn voorkeur naar uit. Ook het nieuws laatst dat de resultaten na een borstsparende operatie en bestraling, beter waren droeg hij aan als argument. Nu is dat nieuws ook later wel weer wat genuanceerd, dat beaamde hij ook. De reconstructie in een operatie ging het sowieso niet worden en dat ik zou denken dan in een operatie klaar te zijn, die vlieger zou niet opgaan. Het was echt sparren deze afspraak, waar ook Leon aan deelnam. Dr. Boelens excuseerde zich voor dat hij zo direct was, maar dat was juist zo prettig we konden direct zijn over en weer. Wat me nog wel bezighoudt is het feit dat er toch 2 tumoren in de linkerborst zitten. Het materiaal wat met de naaldpunctie uit de tweede kleinere tumor was gehaald, was niet voldoende om goed te beoordelen. Die tweede tumor, had hij eigenlijk niet echt in kaart op dat moment dat viel me ietwat tegen. Ook bracht ik het argument van ‘mijn oncoloog’ naar voren dat ze het toch vreemd vond dat deze tumor reageerde op de chemo. Dr. Boelens dacht daar anders over, want volgens hem kan ontstekingsweefsel ook reageren op chemo.
Dit traject, wat ik nu doorsta is zo echt zo ontzettend zwaar en maakt veel aan het wankelen. Mijn bedrijf heb ik stil moeten zetten, het gezin, je relatie maar ook onze gezamenlijke onderneming valt helemaal alleen op Leon en die heeft ook nog eens de zorgen voor mij. Ik wil niet over 2 jaar weer voor dit traject staan, omdat ik nu niet de juiste beslissing heb genomen. ‘Mijn chirurg’ voerde aan: maar wat als nu de rechterborst eraf gaat en er geen enkele kwaadaardige cel is gevonden, daar baal je dan toch ontzettend van? Nou, nee voor mij is het erger, als ik over 2 of meerdere jaren met het feit te maken krijg dat het toch kwaadaardig is geworden of dat het terug is gekomen. Hij gaf ook steeds aan, tijdens het gesprek dat hij geen garanties kan geven. Dat was zo prettig aan het gesprek, hij was open en eerlijk dat voelde we. Ook had hij het over, dat het geen garanties zou geven over de toekomst en of een eventueel overlijden. Dat vraag ik ook niet, ik ben niet bang om te overlijden dat spookt niet door mijn hoofd. Als uiteindelijk dit doemscenario, dat ik eraan zou komen te overlijden en waar nu echt geen sprake over is, dan is dat maar zo. Maar het feit dat ik over enkele jaren weer dit traject zou moeten doorstaan en dat ik niet naar mijn eigen intuïtie geluisterd heb, dat kan ik denk ik niet verkroppen en ik weet ook echt niet of ik nog zo’n traject in zou gaan.
Goed, alles besproken te hebben en dat er op dat moment geen vragen meer waren, hebben we het volgende afgesproken: We gaan na de laatste chemo een derde MRI laten maken en kijken dan hoe de tumoren eruitzien. Hoe dan ook de ‘tumor’ in mijn rechterborst wordt ook verwijdert. We gaan dan kijken of het borstsparend kan of dat het toch een amputatie moet worden. Ik ga nu (morgenavond) naar een voorlichtingsavond in de Radboud over borstreconstructie. Als ik daarna nog vragen heb, gaan we nog voor een persoonlijk gesprek naar de plastisch chirurg.
Oh ja, ook belangrijk: ik heb ook nog zeker 2 besmette okselklieren die eruit moeten en bestraald en hopelijk blijf ik bespaard dat de overige okselklieren nog verwijdert moeten worden.
Kortom, goed gesprek…..maar de twijfel is groot.
