Godsamme, ik ben weer terug, joehoe ik leef weer. Vanmiddag had ik bezoek en probeerde uit te leggen wat die eerste volle week na de chemo met me doet, maar het is gewoon niet uit te leggen. In die dikke week ga ik zo diep, echt zo diep ben ik nog nooit gegaan. Het is geen pijn, het is niet ziek zijn, nee het is zo, zo ontzettend leeg gaan. Het lijkt wel of er geen vleugje zuurstof naar mijn hersenpan gaat. Mijn dagelijks leven, vóór mijn ziek zijn bestond eerst in het constant schakelen en oppakken van zaken. Mijn leven in de week ná de chemo, is niets echt helemaal niets.
Vóór mijn ziek zijn, was de tv voor mij informatie, veel nieuws en programma’s als DWDD en Pauw. Films bijna niet, series eigenlijk niet, ik vrat nieuws. Het enige luchtige wat ik keek was ‘the Voice’. Nu zei iemand dat Netflix zo heerlijk was, gewoon complete series kijken. Dus dat ga ik de volgende ‘K ‘ week doen. Misschien dat mijn gedachtes dan niet allemaal de verkeerde kant op gaan, maar me mee gaan trekken de series in.
Maar voor nu heb ik weer ruimte voor ideeën en pak ik weer dingen op en heb ik het gevoel dat ik er toch weer toe doe. Ik ben weer enthousiast, weliswaar met minder energie maar vooruit vanuit mijn bank en de mooie momenten uit huis kom ik een heel end en hoor je mij niet klagen. Ik heb natuurlijk ook geluk, dat mijn mannen veel zaken hier in huis voor me regelen waardoor ik de energie die ik heb ook kan gebruiken voor dat waar ik gelukkig van wordt.
Moet wel zeggen dat de volgende kuur wel meer in mijn nek hijgt. Gisteren had ik de RUCO aan de telefoon om even een lichamelijke klacht te bespreken en toen begonnen ze over de volgende kuur, nou dat voelde niet fijn. Volgende kuur? grrrrrrrr nu eerst even niet hoor, nog een lekkere anderhalve week te gaan. Zondag de Sint koopzondag, woehoe lekker met Fabiënne na afloop even hapje en drankje doen. Op een lager tempo maar……….kom maar op feestweek, zoals Marlies deze week noemt en o zo herkenbaar voor mij.
