Ik merk dat het heel handig is om in mijn ziek zijn te blijven hangen. Veel mensen om me heen zeggen dat ik niet te veel moet doen, maar ik vind dat ik juist best weinig doe. Ik draag graag mijn huispakken en blijf ook graag binnen op de bank hangen. Ik loop meestal zonder borstprotheses rond, ook in het openbaar. Dat heeft natuurlijk ook te maken dat er nog steeds complicaties zijn met mijn rechterborstholte, maar ik vind het ook wel makkelijk. ’s morgens sta ik wel vroeg op, samen met Leon maar ’s avonds lig ik ook weer vroeg op bed. Mijn bed is zo lekker veilig, ik lig er graag in maar overdag beperk ik dat. Ik baal ervan als Leon veel dingen van me overneemt, maar kan ook vaak niet alles zelf oppakken. Meestal krijg ik de kans er ook niet voor, want dan heeft hij het al voor mij gedaan. Ik ben ook niet zo’n erg gedisciplineerd persoon, nooit geweest daar heeft het ook wel mee te maken.
Vanmorgen heb ik mezelf streng toegesproken. Het wordt tijd dat ik mezelf eens ga herpakken. Weg met de huispakken en weer mooi gekleed door het leven gaan. Een lipstiftje doet ook wonderen, dus dat moet ik ook maar weer eens vaker gaan doen. In januari staat de reconstructie gepland en dat is een hele grote operatie. Het is dus belangrijk dat ik dan in een zo optimaal mogelijke conditie ben. Ik ben geen sporter, nooit geweest. Maar nu heb ik mezelf ook streng toegesproken op dit punt en moet maar eens verder gaan wandelen met onze jonge hond.
Dus na mezelf toegesproken te hebben, ben ik ook meteen aan de slag gegaan. Ik heb me weer eens mooi aangekleed en dus dat lipstiftje opgedaan. De hond (ons Joske) wist niet wat haar overkwam. Normaal loop ik buiten een klein stukje om haar uit te laten, maar nu werd het een flinke wandeling. Ze is nog jong en ook nog wel trekkerig aan de riem, dat is wel lastig omdat ik nog pijn en beperkingen heb aan mijn linkerarm en schouder. Maar ik heb het gedaan en het ging goed, ik ben erg tevreden en best een beetje trots op mezelf. Weliswaar in de middag toch nog even op de bank gaan liggen om uit te rusten, maar dat is denk ik ook heel normaal met dat wat ik allemaal achter de rug heb.
Mijn wond is prachtig genezen, toen ik dat tegen de mama-care verpleegkundige vertelde moest ze erom lachen. Het is natuurlijk niet prachtig 2 geamputeerde borsten, maar vóór de operatie zag het er vreselijk uit en had ik niet durven hopen dat het zo zou genezen. Het was ook spannend hoe de wond zou genezen na de intensieve bestralingen. Maar het is wonderwel goed genezen, dus dat is mooi om te weten voordat we aan de reconstructie gaan beginnen.
Ik hoop dat ik me kan blijven herpakken, natuurlijk zullen er nog wel wat dalletjes komen maar daar moet ik niet te moeilijk over gaan doen. Ik ben weer aan het genieten van de mooie dingen in mijn leven en wil deze stijgende lijn erin gaan houden. Ik kan natuurlijk niet meer doen als mijn best, maar de eerste stappen zijn weer gezet.
