Het is tijd……….. ik kan niet meer, ik moet loslaten. Tot aan afgelopen zaterdag had ik mijn tanden er nog in, in alles waar ik mee bezig was. Weliswaar echt wel een tandje lager en ik merkte dat de theorie, zwart, grijs en witte weken toch niet zo letterlijk te nemen zijn maar ik deed er nog alle moeite voor. Net voor de derde kuur was ik met Leon een nachtje weg en toen merkte ik al dat de witte week niet meer zoveel inhield qua aankunnen. Ja, het klopt je bent er beter aan, je hersenpan krijgt weer zuurstof maar je dat is het dan ook wel een beetje. Deze derde kuur is hard aangekomen en lig ik er nog steeds voor pampus bij. Ik krijg veel complimenten, goh wat zie je er goed uit maar dat is dan ook meteen mijn valkuil…….Marion en haar alom zo bekende muur.
Vorige week liet ik het nog binnenkomen, de mensen met hun problemen grote en kleine, dat was immers wat ik altijd deed knokken voor de ander en daar heb ik mijn nieuw bedrijf vorig jaar aan opgebouwd. Man wat heb ik gestreden en dacht ik dat nog te moeten doen. Kom maar op mensen met jullie problemen Marion weet daar wel raad mee en zal het met hand en tand bestrijden. Heb je Marion in je team, nou laat iedereen om je heen de borst maar nat maken.
Maar, het is tijd………… dit kan ik niet meer. Ik ben moe, op en bovenal tja ernstig ziek. Natuurlijk ga ik beter worden, natuurlijk ga ik dit overwinnen. Maar ik zal toch echt nu mezelf bovenop gaan stellen en ouch dat doet pijn, want dat is niet mijn sterkste punt. Ik die mezelf nooit zo belangrijk heb gevonden zal achterover moeten leunen, laten komen wat komt en ziek zijn. In bed liggen als het nodig is, op de bank hangen en me laten verzorgen. Het kan niet anders, ik kan niet anders, het moet anders ga ik het niet redden dat merk ik nu wel. Het zal wel betekenen dat ik mensen moet teleurstellen en misschien zelfs verdriet doe, mensen waarvoor ik tot nu toe stond als een rots maar ja ik ben zelf nog maar een klein kiezelsteentje.
Ik heb hele, hele lieve mensen om me heen die echt alles maar dan ook alles uit de kast hebben gehaald en nog halen. Maar Marion laat zich niet zo makkelijk verzorgen, maar vanaf nu ben ik een vrouw met de ziekte borstkanker en zal me niet meer voordoen alsof ik de wereld nog aan kan, want mensen ik kan het niet. Ik ga nu me concentreren op genezen en doe alles wat er voor nodig is.
Je wil zo graag sterk zijn, je wil niemand teleurstellen, je wil de juiste dingen zeggen, je wil de lieve lieve mensen allemaal meteen laten weten en voelen dat je ze zo waardeert want dat doe ik. Je wil whats app meteen beantwoorden, je wil de mail beheren , je wil, je wil, je wil, maar het kan niet. Sommige dagen kun je de televisie niet eens verdragen, of het buitenlicht en echt als het wel weer kan dan ben je echt niet in staat om dagdeel door te brengen vol met energie.
Dus voor nu…………. Marion is ziek en gaat voor genezing en ja Marion zal zich laten verzorgen daar waar nodig en ja ze zal zich laten beschermen door mensen om haar heen. Maar zucht poeh, als ik heel eerlijk ben heb ik niet zoveel puf in 2016 kon ik dat jaar maar overslaan.
