Hoe nu verder?

Tja, ik heb alle behandelingen ondergaan. Natuurlijk heb ik nog wel naweeën en die zal ik niet onderschatten en slik nog hormoon pillen. SO far SO good, ik heb nog wel enorme huidproblemen van het bestralen dat wel, maar nog geen bijwerkingen van de Tamoxifen die niet te verdragen zijn. Er staat aan het einde van het jaar een flinke operatie voor de deur, mijn borstreconstructie met eigen weefsel maar als we zover zijn…….. Maar dan nu, hoe dan verder? Hoe pak ik de draad op en zitten er mensen op mij te wachten?

Langzaam maar zeker ben ik mijn bedrijf weer aan het oppakken. Na een mooie opstart periode en een heuse echte eigen beurs “memento” die heel succes vol was, werd ik ziek. Ik heb toen besloten om tijdelijk alles stil te leggen. Ik vond dat het niet eerlijk was ten opzichte van mijn cliënten.
Maar nu ik weer langzaam alles op de rit krijg, heb ik er weer enorm veel zin in. Mijn opleiding stervensbegeleiding heb ik bijna afgerond en heb ontzettend veel geleerd rondom afscheid nemen. Er staan wat trainingen gepland rondom rouw en mijn website is aangepast. Door mijn ervaringen heb ik mijn diensten uitgebreid.

Ik ben 24 jaar in dienst geweest bij het St Elisabethziekenhuis later het VieCuri in Venray en Venlo. Daar deed ik meer dan 10 jaar de opnameplanning en later, nadat ik moeder werd ging ik werken als afdelingssecretaresse. Mooie tijden waren en dat en ja ik zou zo weer in een ziekenhuis willen werken, daar ligt toch mijn hart. Ik had in die tijd veel contact met artsen en werkte samen met de diverse disciplines binnen het ziekenhuis. Ik weet als geen ander hoe e.e.a. werkt in een ziekenhuisorganisatie. Dit heeft mij enorm geholpen tijdens mijn eigen ziek zijn. Ik wist waar de mogelijkheden lagen om alles zo gestroomlijnd mogelijk te regelen en daardoor was de belasting minder zwaar en kon ik ook nog deelnemen aan het “normale” leven. Voor mij was het een stuk eenvoudiger om artsen en de diverse disciplines aan te spreken en te benaderen. Door mijn blog heb ik veel contact met lotgenoten en merk dat ik rust kan brengen in de roerige periode waarin ze zitten, gewoonweg door er te zijn en te luisteren. Dat is nu precies wat ik voor anderen wil gaan betekenen. Ik wil de spin in het web worden, alle disciplines met elkaar verbinden. Ik kan cliënten begeleiden naar hun afspraken en zorgen dat alles goed geregeld wordt. Zo kan ik rust brengen in een hele onrustige periode. Ook zullen er cliënten zijn die geen kinderen of familie in de buurt hebben om ze te begeleiden ook daar kan ik van dienst zijn. Ik kan met ze in gesprek gaan maar ook hulp bieden met praktische zaken zoals boodschappen of een bezoek brengen aan familie etc. etc.

Ik begeleide al cliënten en hun naasten, in de periode van een ongeneselijke ziekte. De begeleiding bestaat uit het ontlasten tijdens de ziekte, maar zeker ook tijdens en na het afscheid. Als alles rondom het afscheid goed geregeld is, geeft dat rust voor alle betrokkenen.
Op dit moment ondersteun ik een dierbare van mij en merk dat het begeleiden zeker ontlast. Dit geeft me de kracht om mijn plannen door te zetten. Er hangt natuurlijk wel een zakelijk aspect aan, een verdienmodel. Dat is voor mij nog een lastig punt, maar dit kan niet anders en daar moet ik me overheen zetten.

Ik hoop dat ik de kans krijg om velen te helpen, ik ben ervan overtuigd dat dit veel onrust weg zal nemen. Ik zal een hand bieden en een steun zijn.

Marion Reefs Blog