Machteloos, eindeloos, radeloos, moedeloos, nodeloos, passieloos, functieloos, werkeloos, sprakeloos, zinneloos, hulpeloos, krachteloos, ambitie loos, troosteloos, bewusteloos, ademloos, zinloos, uitzichtloos, troosteloos, rusteloos, futloos, ideeëloos, heel veel loos op een rijtje zoals ik me zo af en toe voel. Twee woorden waar ik naar snak, zorgeloos en gedachteloos komen niet in dit rijtje voor en ik weet niet of deze nog een keer komen.
Als je het zo ziet, dan lijkt het erg dramatisch en soms voel ik het ook zo. De meeste komen af en aan en eigenlijk nooit tegelijk. De woorden machteloos en moedeloos dat zijn wel de twee ergste. Je bent zo afhankelijk van anderen, dat ik dat toch wel regelmatig zo voel.
Hoe kom ik erop, nou dat heeft met mijn volgende operatie te maken. Omdat we de rechterborst niet echt onder controle krijgen en in ieder geval iedere week en soms 2x per week gepuncteerd moet worden, wordt het tijd dat de reconstructie plaats gaat vinden. Volgens mijn behandelaars zal dan het probleem verholpen zijn, dat verwachten ze in ieder geval. Dr. Werner vertelde dat plastische chirurgen niet van holtes houden en deze dan ook altijd opvullen, vastplakken of dat wat nodig is. Nu vond mijn plastische chirurg het verstandig om te wachten tot begin januari, gezien de huidschade van de bestraling. Ik aan het bellen om deze dan ook meteen in januari te plannen en daar zit dan het probleem: communicatie. De operatie gaat ongeveer 8 uur duren en dat zal wat lastiger te plannen zijn. Verschillende keren naar Maastricht gebeld, maar ik kwam geen steek verder. Omdat mijn chirurg al een paar keer de plastische chirurg in Maastricht gesproken had over mij borstholte probleem, vroeg ik aan de mama care verpleegkundige of ze aan dr. Boelens wilde vragen om weer met hem te contacten. Hij zou kunnen aangeven dat het toch wel een behoorlijk probleem was en dat er nu toch niet te lang gewacht meer moet worden. Ik heb behoorlijk wat pijn aan mijn rechterborstholte en ik klaag eigenlijk nooit over pijn, dus kun je het maar serieus nemen als ik wel een keer pijn aangeef. Over en weer gebel met de mama care verpleegkundige en die zouden het aan dr. Boelens vragen, enzovoort enzovoort. Maar……ze dragen dit aan elkaar over omdat ze parttime werken en dan gaat er dus weleens iets mis in de communicatie. Ik ben toen zo boos geworden en dat zit me toch wel dwars, de dames doen echt enorm hun best en hebben het behoorlijk druk dus zitten ze niet te wachten op iemand die uit haar slof vliegt. En toch is me dat gebeurt, heel naar. Ze zeggen dan maak je niet zo druk, we zijn wel wat gewend maar het is toch niet dat wat je wilt. Vandaag heb ik alweer moeten bellen dat ik gepuncteerd moet worden er loopt weer flink wat vocht uit een open plekje loopt en door het vocht staat er veel spanning op de huid. Je voelt je zo’n zeur en dat is het allerlaatste wat je wil…….zeuren. En dat is wat me vooral machteloos maakt, het afhankelijk zijn van een ander en het moeten zeuren en dat om weer een zo normaal mogelijk leven te gaan krijgen.
Maar……. de operatie in Maastricht staat gepland en als er niets meer tussen komt word ik 9 januari geopereerd.
