DEZE BLOG STAAT AL HEEL LANG KLAAR, MAAR VOND HET STEEDS NIET HET GOEDE MOMENT OM ONLINE TE ZETTEN. NU IK EEN FLINKE OPERATIE TEGEMOET GA DACHT IK, HET MOET ER MAAR EENS VAN KOMEN.
MIJN EIGEN AFSCHEID
Het opzetten van mijn bedrijf ‘marionreefs’ in 2015, had te maken met het afscheid nemen van mijn dierbaren en het feit dat we de regie van het afscheid in eigen handen hadden genomen. Dit heeft de band van de achterblijvers enorm versterkt en we kunnen terugkijken op een prachtig afscheid en dit helpt in de verwerking. Daarom ook de keuze voor de opleiding stervensbegeleiding, en ondanks dat ik zelf een levensbedreigende ziekte kreeg heb ik inmiddels al enkele mensen mogen helpen.
Ik krijg ook wel vaker de vraag: hoe zit het eigenlijk met jouw eigen afscheid? Natuurlijk had ik daar al eerder over nagedacht en het ook binnen ons gezin bespreekbaar gemaakt, voordat ik ziek werd. Maar mijn leven heeft nu toch een kantelpunt gemaakt, zal ik deze ziekte overleven? Ik ben nog scherper over mijn levenseinde gaan nadenken en hoe ik dat graag zou willen. Ik heb mijn euthanasie en niet reanimeren verklaring aangescherpt, en ook de details over mijn afscheid meer uitgewerkt.
Velen denken dat je bij het afscheid bent aangewezen op een uitvaartondernemer, maar niets is minder waar. Het klopt als je een uitvaartondernemer de opdracht geeft, nemen ze alles of veel uit handen en dat kan rust geven. Maar het kan ook zo mooi zijn om veel zelf te doen. Ik denk dat iedereen dit wel herkent als er iemand komt te overlijden in je omgeving. Je wil zo graag iets doen en je biedt dit aan. Dit kan van schrijven van de enveloppen, tot aangifte doen bij de gemeente, het dragen van de kist en ga zo maar door.
Met het overlijden van mijn broer hebben zijn kinderen en enkele familieleden, samen met zijn vrienden en bekenden, zelf een kist getimmerd. Het waren hele mooie en dierbaren momenten van samenzijn, de kist stond later in de woonkamer en er werden door zijn kinderen tekeningen op gemaakt. Natuurlijk moet er hier de gelegenheid voor zijn en een paar handige mensen voorhanden zijn, maar je kan tegenwoordig zelfs je kist op internet bestellen en ze worden ook gewoon snel bij je thuis afgeleverd. Er zijn zelfs ‘doe het zelf’ kisten, deze komen als een Ikeapakket bij je aan en dan kun je die gezamenlijk in elkaar zetten, dit kan weer een mooi en dierbaar moment vormen van samen zijn. Zo ook het vervoer van een overledenen, dit hoeft niet per se in een daarvoor bestemde auto, dat kan en mag in iedere auto. Aangifte van overlijden, dat kan je als nabestaande zelf doen net zoals je zelf een aangifte doet van een geboorte. Kortom er is zo ontzettend veel wat kan en mag in Nederland. Thuis opbaren dat kan vaak best eenvoudiger, ik weet nog dat mijn vader thuisbleef na zijn overlijden. Er waren in die tijd nog geen koelplaten beschikbaar, maar ook zonder ging het prima. Er zijn wat simpele toepassingen nodig, maar vaak zijn veel toeters en bellen overbodig. Een ding is zeker, je kunt veel, heel veel kosten besparen en mooie momenten creëren als je alles zelf in eigen regie houdt. Maar nogmaals dit is een keuze, het kan ook fijn zijn als een uitvaartondernemer dit alles voor je uit handen neemt.
Nu lees, jij bestellen op internet? en jij bent altijd diegene die zegt, koop lokaal? Dat klopt, maar wat ik graag zou willen is dat de begrafeniswereld meer transparant wordt. Begrafenis ondernemers hebben personeel in dienst die betaald moeten worden en de zgn. schoorsteen moet ook blijven roken dat snappen we allemaal. Maar wat zou het mooi zijn als in deze branche, net zoals in de verzekering/hypotheek branche het transparant zou worden wat de kosten zijn van de diensten, vooral omdat het met emoties te maken heeft. Nu is het zo dat er veel verborgen opbrengsten zijn, denk hierbij aan de winst op de kist, rouwkaarten of bloemstukken etc. We weten allemaal dat we moeten betalen voor goede diensten, maar wat zou ik graag willen dat het meer transparant wordt. Natuurlijk er worden nu vooraf een kostenoverzicht gemaakt, maar toch je zit in een emotionele rollercoaster en wordt er al snel alles voor waar aangenomen. Je gaat met één ondernemer in zee, je gaat niet eerst meerdere ondernemers een offerte laten maken als je met een overlijden te maken hebt.
Het afscheid is voor iedereen heel persoonlijk, maar bovenal is het belangrijk dat er teruggekeken kan worden naar een goed afscheid. Goed afscheid nemen is belangrijk voor de verwerking, dat is het aller, allerbelangrijkste.
Hoe zie ik dan mijn eigen afscheid:
Mijn wens is het om door mijn naasten met hulp van familie en bekenden, te laten verlopen. Ik vind het een hele vervelende gedachte, dat “vreemde” dit gaan doen. Ik heb mijn rouwkaartje al klaarliggen, zoals ik het graag wil. Er wordt toch voor de laatste keer afscheid van mij genomen en wat zou ik zou het fijn vinden als vooral mijn leven gevierd wordt en met vieren bedoel ik niet een “big party”. Ik spreek ook steeds uit dat het ‘MIJN WENS ’is en dat ik het ‘FIJN’ zou vinden of graag zou willen, het is natuurlijk aan mijn nabestaande hoe ver ze hierin kunnen gaan. Ik heb in ieder geval gezorgd dat wat er geregeld kan worden, al geregeld is.
MIJN WENSEN:
- Ik zou graag thuis willen blijven, niet naar een vreemde ruimte of koelcel.
- Ik zou het fijn vinden als een naaste of iemand die mij gekend heeft, mij wast voor de opbaring.
- Ik zou het fijn vinden als een naaste, aangifte gaat doen van overlijden bij de gemeente.
- Ik zou het fijn vinden als mijn kaartje (ligt al klaar) gebruikt gaat worden als rouwkaart
- Als het mogelijk is en voor mij de tijd er nog zou zijn, zou ik graag mijn eigen bedankje maken i.p.v. een prentje.
- Ik zou het fijn vinden als er niet te veel geld uitgegeven wordt voor een kist, als het kan het liefst zelf getimmerd of de doe het zelf kist van niet te duur hout.
- Ik zou het fijn vinden als het afscheid (het vieren van mijn leven) bij ons thuis in de tuin plaats zal vinden.
- Ik zou het fijn vinden als ik in onze eigen auto vervoerd ga worden, naar het crematorium. De gedachte dat ik in een rouwauto vervoerd ga worden met een vreemde aan het stuur, daar word ik heel naar van.
- Ik zou heel graag uitgestrooid worden achter bij onze achter in de wei, bij de fruitbomen.
Muziek ook erg belangrijk, maar ik vind dat vooral mijn nabestaande daar troost uit moeten kunnen halen.
Als je goed leest, zie je steeds ‘IK ZOU GRAAG’ of ‘IK ZOU HET FIJN VINDEN’. Ik zou dankbaar zijn als dit kan, maar ik begrijp ook dat het mogelijk moet zijn. Het moet zeker geen belasting zijn voor mijn naaste, het afscheid moet vooral voor hen goed voelen zij moeten verder hier op het ‘aardse’.
Kortom, een afscheid is voor iedereen heel persoonlijk. Veel uitvaartondernemers doen er alles aan en met veel respect om er een mooi afscheid van te maken. Maar het is ook zeker zelf te doen, er zijn maar weinig regels waar je je aan te houden hebt.
Een ding is zeker in het leven, we gaan allemaal dood. Nu ik zelf een levensbedreigende ziekte onder de leden heb, ben ik me nog meer van bewust dat het destijds oprichten van mijn eigen bedrijf een goede stap was. Ik help mensen te overdenken hoe ze hun levenseinde zien en wat hun wensen zijn. Ik help het bespreekbaar te maken ook bij hun nabestaande en dat geeft rust. Het kan ook nog eens enorm kosten besparend zijn als je dit van tevoren goed vastlegt en regelt. Er wordt me ook weleens gevraagd of de opleiding stervensbegeleiding die ik volg bij de NIS in Utrecht, niet te confronterend is. Voor mij niet, het sterkt me alleen maar extra in mijn overtuigingen.
Ik ga er zeker voor om nog lang te leven, maar er is niets zo zeker dat er een keer een einde aan mijn leven komt en dan is het voor mij fijn als ik weet dat alles zo goed mogelijk geregeld is ook over het sterven zelf.
