k kreeg vandaag van mijn grote maat Jacco een foto via whats app die bij deze blog staat met de tekst: shoppen is goedkoper dan de psycholoog. Leon en ik zouden eigenlijk gisteren met hem en zijn Dianne naar Soesterberg gaan, we hadden een hotel geboekt en vandaag een high tea op paleis Soestdijk. De chemo gooide roet in het eten, maar daar wilde ik zo snel mogelijk mee beginnen, dus nu krijg ik fantastische sfeerfoto’s van hen en ze weten dat ik daar ook heerlijk van kan genieten.
Nu kan ik uit ervaring spreken dat een goede psychotherapeut met geen goud te betalen is, ik ben jaren onder behandeling geweest bij Frannette Janssen en zij is zo’n onbetaalbare topper. Sjonge wat heeft ze me veel geleerd en geholpen naar de vrouw die ik nu ben, de manier zoals ik nu in mijn ‘ziek zijn’ sta heb ik voor een groot deel aan haar te danken. Dus onbetaalbaar. Maar ja dat kopen ook goed doet, daar kan ik ook uit ervaring meepraten, Leon spreekt regelmatig gekscherend over het spreekwoordelijk gat in mijn hand. Nu ben ik geen geld verspiller, kan goed iets moois zien en laten liggen. Maar toch nu ik ziek ben en de komende tijd veel aan huis gekluisterd ben, heb ik het toch even nog wat opgepimpt, ziet er toch meteen wat rustgevender uit. Van lekker zachte dekentjes en kussentjes bij Zeeman en Leen Bakker, tot een fantastische buffel van hout bij Stil Genoegen. Maar nu is het klaar, genoeg is genoeg. Maar het heeft wel geholpen, het voelt goed zo vanaf mijn bank.
Maar er komt nog veel meer bij kijken, je pruik bijvoorbeeld. Je krijgt van je verzekering een basisbedrag en van de aanvullende nog een klein beetje extra maar daar koop je geen pruik van die goed en zo aangenaam mogelijk zit. Ik heb gewoon een synthetische pruik maar wel een waar het binnenwerk niet van prikt op mijn huid, wel zo belangrijk. Ik heb geen achterlijke dure pruik maar er moet wel weer wat bij uit eigen buidel. Ik vergader veel en dat met allemaal mannen en wil daar ook mijn mannetje staan. Ik ben een pitbull en ook voor vele een “pain in the ass”. Ik kan niet tegen onrecht en haantjesgedrag en ga voor het grotere doel en dat weet men. Ik hou me daar aardig staande in, maar nu ik ziek ben merk ik toch dat er een barrière tussen zit. Ik word een beetje gespaard kun je wel zeggen. Dus wat doe ik, ik wil er zo goed mogelijk uitzien en als het even kan niet als een ziek vogeltje. Dus nog even iets “neps” gefikst, mijn wenkbrauwen laten tatoeëren met wel een fantastisch resultaat maar daar kom ik nog in een latere blog op terug en een nieuwe bril gekocht, waarin dan wel weer mijn oude glazen in zouden passen. Een bril waarmee ik minder streng kijk en die zijn werk doet voor mijn zieke gezicht. Tel dit maar een op, hoor de kassa rinkelen. Dan komen er nog wat ongemakkelijkheden, zoals de conditie van je handen, lippen, huid en mondhuishouden. Dus daar zijn ook allemaal middeltjes voor, niet allemaal heel duur maar tel het maar eens op. De ziekenhuisbezoeken, de lunches die je daar neemt, reiskosten en parkeergeld. Kortom ziek zijn kost geld.
Nu ben ik precies een jaar geleden begonnen met mijn eigen bedrijf ‘Marion Reefs’, waarin ik mensen begeleid in alles rondom afscheid. Maar ik was ook als snel bezig om mensen helpen met bijvoorbeeld WMO aanvragen en zaken uitzoeken bij ziektekostenverzekeringen etc. etc. Want ook bij chronisch zieken komen veel kosten om de hoek kijken. Ik heb alles uit de kast gehaald om eruit te halen wat er maar in zou kunnen zitten en het was een doekje tegen het bloeden voor mijn cliënten en dat doet goed. Ik merk nu dat je ook tijdens de ziekte die ik nu heb nog wel wat wegen te bewandelen zijn en de plannen spoken alweer door mijn hoofd. Ik ben nu al op zoek hoe we mensen zouden kunnen helpen om dit probleem, want dat is het geldzorgen is niet echt goed voor de genezing en aangenaam leven, te lijf te gaan. Ik hoor vele al weer denken, ja hoor denk eens aan jezelf maar mensen hier put ik kracht uit en dit is wie ik ben. Marion Jebbink zegt niet voor niets, zij zou zijn niet zijn als……. Mijn bedrijfs profiel gaat ook langzaam veranderen in “praktische ondersteuning” en het afscheid gaat eraf, hier ligt wel mijn passie en mijn opleiding stervensbegeleiding blijf ik daar waar ik kan volgen en zonnodig ga ik lessen inhalen.
Leon en ik zijn ondernemers en een ziektekostenverzekering voor zelfstandige ondernemers is nogal prijzig, Leon is verzekerd want hij is de drijvende kracht achter onze onderneming en ik heb de luxe om veel vanuit thuis te doen dat komt nu goed uit,, samen met onze jongens en personeel runt Leon alles op de werkvloer, want ja er moet toch brood op de plank zowel bij hen als bij ons. Mijn eigen productie is de komende tijd ook niet je dat, dus dat zullen we ook zeker gaan merken. Maar ik ben een regelmiep een vrouw die alles tot de puntjes uitzoekt en zal er alles aan doen dat ‘het ziek zijn van mij’ ook op dit vlak de nodige ervaring op zal doen. Ik ga ervoor dat ik hierna ook hierin mensen zal kunnen gaan helpen en de wegen weet te bewandelen om dit te bewerkstelligen want die zijn er daar ben ik van overtuigd. EN samen met Marion Jebbink heb ik een mooie plannen voor een boek hierover, wie weet.
De mensen die me al volgde op Facebook weten dat ik het vaak heb over “mien moj durpke” in dit durpke wonen fantastische mensen die veel voor elkaar willen betekenen. Ik merk het nu, vele bieden mij hun hulp aan en daar kunnen we ook wat mee. Maar goed, ik weet het ik ben ziek en moet ook aan mezelf denken en dat doe ik ook. Mijn mannen en al die andere schatten om me heen houden me goed in de gaten en geloof me, dat doe ik zelf ook. Maar ik ben nu eenmaal die wie ik ben en zou ongelukkig worden als ik hier niet iets mee zou gaan doen.
Dus ook dit wordt vervolgd, alleen misschien iets meer op langere termijn….
